Σημαντικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 3ου αι. (234 - π. 305 μ.Χ.), μαθητής και εκδότης του έργου του Πλωτίνου και εχθρός των χριστιανών.

Ο Πορφύριος γεννήθηκε στην Τύρο της Φοινίκης (σημ. Λίβανο) το 234 μ.Χ. και ήταν Ελληνοσύρος στην καταγωγή. Κοντά στον διαπρεπή φιλόλογο και πλατωνικό φιλόσοφο Λογγίνο γνώρισε τις βασικές διδασκαλίες του μεσοπλατωνισμού. Το 263 μ.Χ. πήγε στη Ρώμη, όπου εντάχθηκε στον κύκλο του Πλωτίνου, του αδιαμφισβήτητα σημαντικότερου πλατωνικού φιλοσόφου της εποχής. Μια κρίση κατάθλιψης, η οποία εκδηλώθηκε και με τάσεις αυτοκτονίας, ανάγκασε τον Πορφύριο να φύγει από τη Ρώμη, με παρότρυνση και του Πλωτίνου, και να εγκατασταθεί στη Σικελία. Εκεί πρέπει να συνέγραψε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Σε προχωρημένη ηλικία παντρεύτηκε τη Μαρκέλλα, χήρα ενός φίλου του και μητέρα επτά παιδιών. Μαθητής του υπήρξε ο Ιάμβλιχος. Έγραψε περίπου 60 έργα από τα οποία σώζονται μόνο 10 και κάποια λίγα αποσπάσματα από τα υπόλοιπα. Μεταξύ των έργων του είναι η εισαγωγή (Περί Πλωτίνου βίου και της τάξεως των βιβλίων αυτού) στις Εννεάδες του Πλωτίνου.

Ο Πορφύριος αποδέχεται τον διαχωρισμό μεταξύ αισθητού και νοητού κόσμου του Πλάτωνα και τις τρεις αρχές του κόσμου, Νους, Εν και Ψυχή, του Πλωτίνου. Στον Πορφύριο συναντάμε επίσης τη θεωρία του «οχήματος της ψυχής». Πρόκειται για ένα στρώμα από αιθέρια ύλη που επιτρέπει την κίνηση της ψυχής μετά θάνατον όταν επέλθει ο χωρισμό της από το σώμα. Το «όχημα της ψυχής» στον Πορφύριο συνδέεται με τα όνειρα, την μαντική και τη μετάδοση των ενεργειών του θεού στην ψυχή. Ο Πορφύριος, σε αντίθεση με τον Νουμήνιο, φαίνεται ότι δεν δέχεται τη διάκριση δύο ψυχών , λογικής και άλογης. Απορρίπτει επίσης τη μετάβαση των ψυχών σε σώματα ζώων κατά τη διαδικασία της μετεμψύχωσης. Αποδίδει  μεγάλη σημασία στην απελευθέρωση του νου και της ψυχής από τα δεσμά τους σώματος. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθά η ενασχόληση με τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, όπως επίσης και ο ασκητικός τρόπος ζωής των πυθαγορείων.

Χάρη στη συστηματική και άρτια έκδοση του έργου του Πλωτίνου (Εννεάδες), συνέβαλε στην διάδοση της πλωτίνειας φιλοσοφίας. Το έργο του συνολικά άσκησε μεγάλη επιρροή τόσο στη λατινική Δύση όσο και στην ελληνική Ανατολή. Αν και εχθρός του χριστιανισμού, επηρέασε σημαντικά χριστιανούς πατέρες, όπως ο Αυγουστίνος, ενώ η έντονη κριτική που άσκησε στον χριστιανισμό, επέτρεψε στους χριστιανούς να αναπτύξουν επιχειρήματα προκειμένου να εδραιώσουν το δόγμα τους.